Αυτό το κειμενάκι είναι από τα αγαπημένα μου γιατί αποδίδει πολύ συνοπτικά την όλη εσωτερική πορεία της αυτογνωσίας του ανθρώπου.
Την πορεία από την άγνοια στη γνώση
Από την περιορισμένη στη διευρυμένη αντίληψη
Από το σκοτάδι στο Φως
Από το «λάκκο» στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Αυτοβιογραφία


1.
Περπατάω στο δρόμο.
Υπάρχει ένας βαθύς λάκκος στο πεζοδρόμιο.
Πέφτω μέσα.
Χάνομαι. Είμαι απαρηγόρητος.
Δεν είναι δικό μου το σφάλμα.
Θα χρειαστεί μια ζωή για να βγω από κει.

2.
Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει ένας βαθύς λάκκος στο πεζοδρόμιο.
Προσποιούμαι ότι δεν τον βλέπω.
Πέφτω και πάλι μέσα.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση.
Αλλά δεν είναι σφάλμα μου.
Χρειάζεται πολύς καιρός για να βγω από κει.

3.
Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει ένας βαθύς λάκκος στο πεζοδρόμιο.
Τον βλέπω. Είναι εκεί.
Κι όμως πέφτω μέσα. Είναι …συνήθεια.
Τα μάτια μου είναι ανοιχτά
και ξέρω που βρίσκομαι.
Είναι σφάλμα μου.
Βγαίνω αμέσως.

4.
Περπατάω στον ίδιο δρόμο.
Υπάρχει ένας βαθύς λάκκος στο πεζοδρόμιο.
Τον προσπερνάω.

5.
Περπατάω σ’ έναν άλλο δρόμο.